Trudno uwierzyć, że to „aż” i „tylko” 15 lat Szkoły Psychoterapii Poznawczo-Behawioralnej Uniwersytetu SWPS. Czas płynie bardzo szybko, gdy ma się zaszczyt pracować w gronie osób stawiających sobie wysoko cele, mających ciekawość poznawczą i profesjonalne podejście do pracy, a także otwartość i życzliwość wobec innych ludzi. Tacy są Słuchacze Szkoły i Wszyscy, którzy dbają o jej dobre funkcjonowanie.
Nie jest łatwo uwierzyć w to „aż”, gdyż bardzo żywo pamiętam mój pierwszy przyjazd na zajęcia do Sopotu. Była śnieżna zima i – mimo godziny 22.00 – wybrałyśmy się Ewo chociaż na chwilę na molo sopockie, żeby podziwiać świat, który w tym momencie był właśnie tam. Później czas pędził pozwalając myśleć o latach w Szkole Psychoterapii przede wszystkim w kategoriach „tylko”, kiedy przypominamy sobie, ile ważnych projektów się wtedy działo. I znowu, spacer z Wami Agnieszko i Ewo gdzieś po plaży w kierunku mola: było zimno, ale głowy rozgrzane od planów i rozważań nad rozszerzeniem Szkoły w innych Wydziałach Uniwersytetu SWPS!
Mogłabym wspominać bardzo długo, ale to miejsce i ten czas są przede wszystkim przeznaczone na podziękowania dla Wszystkich, dzięki którym 15 lat Szkoły Psychoterapii to „aż” i „tylko”, i Wszystkim, dzięki którym Szkoła ma przyszłość.
Moje pierwsze podziękowania kieruję do Pani prof. Agnieszki Popiel i Pani dr Ewy Pragłowskiej. Dzięki kreatywności, zaangażowaniu, wiedzy i postawie obu Pań Szkoła Psychoterapii w ogóle powstała właśnie w takim kształcie. Ewo i Agnieszko, bardzo Wam dziękuje za możliwość bycia częścią tej społeczności, dziękuję za wszystkie Wasze książki, artykuły, konferencje i programy badawcze, które sprawiły, że przez te wszystkie lata mogliśmy być wszyscy w głównym nurcie psychoterapii poznawczo-behawioralnej, zawsze „na czasie”. Ewo i Agnieszko, dziękuję za wiele więcej również…
Wspaniali Słuchacze Szkoły – wielkie podziękowanie także dla Was: bez Was, bez Waszej potrzeby zdobywania ciągle nowej wiedzy, Waszych inspirujących pytań i rozważań, Waszej pracy i pomocy innym, świat nie stawałby się ciągle lepszy. Dziękuję za wszystkie rozmowy i wspólne działania, za to że tak wiele mogę się od Was uczyć.
Realizowanie celów jest możliwe tylko wtedy, gdy są do tego odpowiednie warunki: wielka życzliwość władz uczelni oraz ogromne zaangażowanie i wsparcie wielu osób z rozmaitych działów uczelni, a zwłaszcza z Centrów Studiów Podyplomowych i Szkoleń. Państwa pomoc i wysokie kompetencje w różnych codziennych aspektach pracy są nie do przecenienia i wiążą się z moją i nas wszystkich nieustającą wdzięcznością.
Praca w Szkole Psychoterapii to cały czas wyzwanie. Łatwiej sprostać wyzwaniom, gdy ma się wokół siebie tak znakomite Koleżanki i Kolegów, Wykładowców i Superwizorów. Dziękuję bardzo za Waszą wiedzę, życzliwość i za to, że zawsze można na Was liczyć.
Szkoła Psychoterapii Poznawczo-Behawioralnej uniwersytetu SWPS ma przyszłość – wierzę w to, że będziemy się spotykali na kolejnych konferencjach żeby świętować ciągły jej rozwój. Ma przyszłość dlatego, że cała społeczność związana ze Szkołą ma swój ważny wkład w przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, ma przyszłość dzięki Waszej ciągłej trosce i staraniom, Agnieszko i Ewo.
Dla mnie to zaszczyt być częścią tej społeczności.
Ida Derezińska
